Kajakowy spływ Czarną Hańczą

Ta rzeka jest dla miłośników kajaków w Polsce tym, czym okolice Zermatt dla amatorów górskich wędrówek w Szwajcarii.

Urozmaicona, pięknie meandrująca, na wskroś dzika rzeka wypływa z najgłębszego w Polsce jeziora o tej samej nazwie.

Przecinając najpierw sielskie, pagórkowate pola okolicy usiane polodowcowymi głazami, wielkie, otoczone parkiem narodowym jezioro Wigry, by w dolnym odcinku wkroczyć w leśne ostępy Puszczy Augustowskiej.

Na długim odcinku nie jest trudna technicznie i snuje się łagodnie w oddaleniu od wsi i siedzib ludzkich, pozwalając na długie chwile relaksu bez nazbyt forsownego wiosłowania. Na trasie spływu czekają na Was zaciszne polanki idealne na rozbicie namiotu i długie rozmowy przy ognisku. Czego chcieć więcej?

Trasy spływu kajakowego rzeką Czarna Hańcza różnią się między sobą długością i możecie je dopasować do własnych możliwości. Wiosłowanie dwuosobowym kajakiem lub szeroką, otwartą „kanadyjką” to na dłuższą metę solidne ćwiczenie dla ramion, dlatego jeśli nie jesteście wprawionymi entuzjastami kajakarstwa, najlepiej zacząć swoją przygodę od jednodniowego lub dwudniowego spływu. Rezerwując spływ w jednym z ośrodków, umawiacie się na odbiór w konkretnym miejscu na końcu trasy, dokąd przyjedzie po Was – i po Wasze kajaki – transport powrotny do początkowego punktu.

Najbardziej popularny wśród kajakarzy fragment rzeki zaczyna się nad jeziorem Wigry, nad którym góruje zabytkowy klasztor z XVII wieku. Monumentalny, opalizujący różem i bielą kompleks zajmuje półwysep wcinający się w jezioro.

To opactwo kamedułów – zakonników przestrzegających niezwykle surowej reguły.

Kameduli mieszkali samotnie, w pojedynczych eremach, poświęcając życie modlitwie i uprawie ogródków warzywnych. Prawie 200 lat temu zakonnicy zostali stąd przeniesieni do Warszawy przez ówczesne władze rosyjskie, ale duch miejsca pozostał.

Rzeka na początkowym odcinku płynie otwartym terenem, wśród trzcin i pofalowanych pagórków. Po kilku kilometrach warto zrobić krótki przystanek w Budzie Ruskiej – jednej z dawnych wsi starowierców. Przedstawiciele tego rygorystycznego odłamu prawosławia w XVII wieku uciekli przed prześladowaniami z Rosji i nazywani są „polskimi amiszami”. Społeczność i tradycje starowierców praktycznie zanikły do dzisiaj, ale we wsi znajdziecie kilka tradycyjnych chałup z charakterystycznymi baniami – wariantem sauny parowej. Pod numerem 16 działa galeria i kawiarnia prowadzona przez pasjonata lokalnej kultury, Piotra Malczewskiego.

Na dalszym odcinku rzeka silnie meandruje między trzcinami. Teren staje się płaski, kiedy rzeka wkracza w ogromny leśny kompleks Puszczy Augustowskiej. To jeden z trzech największych lasów Podlasia, zamieszkany przez liczne wilki, łosie, jelenie, sarny i bobry, o powierzchni równej szwajcarskiemu kantonowi Fryburg.

Spływ najlepiej zakończyć w miejscowości Rygol, gdzie rzeka łączy się z Kanałem Augustowskim.

100-kilometrowy kanał łączący dorzecza rzek Wisła i Niemen wybudowano w XIX wieku, by spławiać nim zboże i omijać wysokie cła w kontrolowanym przez Prusy Gdańsku. Najeżona kilkunastoma śluzami droga wodna to unikatowy zabytek techniki. Jeśli macie dość czasu zapału, możecie nim dopłynąć aż do ptasiego królestwa nad dziką rzeką Biebrza!

Przystanie kajakowe oferujące spływy znajdziecie w miejscowościach Wigry i Czerwony Folwark.