Ziemia kłodzka, czyli świat w formie skondensowanej

Krajoznawcza pasja to częściowo zasługa mojego dziadka – mówi nam Marcelina.

To były aktywista, poeta i fotograf, w swoim czasie dyrektor ośrodka kultury w Kłodzku.

Niedługo po wojnie taki lokalny patriotyzm nie był tu jeszcze powszechny – nowi polscy mieszkańcy nie wiedzieli, jak długo będą mogli zostać w przyłączonych prowincjach.

W powietrzu wyczuwało się zawieszenie, a pierwsze pokolenia nie zawsze chciały tworzyć głębsze relacje ze swoimi nowymi małymi ojczyznami. Magia pełnej pokutnych krzyży „Krainy Pana Boga” okazała się być silniejsza, a i nowe pokolenia spojrzały na ten piękny zakątek Europy zupełnie inaczej. .

U Marceliny było inaczej od początku. Wychowana przy opowieściach zakochanego w regionie dziadka, w dzieciństwie pożerała książki z jego domowej biblioteczki.

Jeden z nich to mała górska wieś Wójtowice

W jedną stronę można stamtąd iść do schroniska „Jagodna”, w drugą do torfowiska pod górą Zieleniec z surowym krajobrazem przypominającym polarną tundrę.

Jadąc na północ, trafimy do potężnego, rewitalizowanego zamku w Gorzanowie gdzie możemy przechadzać się po komnatach z masywnymi barokowymi stiukami. Zawracając, znajdziemy się w Bystrzycy Kłodzkiej, górującym nad okolicą malowniczym miasteczku ze zwartą, zabytkową zabudową.