Noc Kupały w Dubiczach Cerkiewnych

Przez zieloną łąkę nad rzeką przechodzi pochód kobiet w białych sukniach z lampionami. Kobiety idą boso, mijając ogromne ognisko na brzegu.

Na ich czele idzie chłopak niosący świeżo ściętą, niewielką brzozę. Pochód wchodzi do rzeki, otoczony przez niosące się wokół śpiewy. Kobiety krążą wokół drzewa brodząc w wodzie. W rękach mają plecione z kwiatów wianki, które za chwilę położą na rzece. Kto je złowi, nim wpadną w przybrzeżne trzciny, podobno będzie miał szczęście w miłości. Ciepła, letnia noc pachnie łąką i lasem. Nagle do wody w pogoni za wiankami wbiega kilkanaście młodych chłopaków.

Noc Kupały to najważniejsze święto pogańskiej Europy, żywe do dziś szczególnie we wschodniej jej części. Przez wieki zwalczane przez Kościół, z czasem zostało połączone z osobą Jana Chrzciciela i zaakceptowane jako wybryk ludowej wyobraźni. W większości krajów zbiega się z najkrótszą nocą w roku, będąc znane pod nazwą Mittsomerfest, ale wśród części mieszkańców regionu Podlasia obchodzone jest także zgodnie z kalendarzem prawosławnym, a więc parę tygodni później.

Huczne obchody Nocy Kupały odbywają się co roku w pierwszą sobotę po 12 lipca na nadbrzeżnej łące we wsi Dubicze Cerkiewne i w kilku innych miejscowościach regionu. Zjeżdżają się na nie zespoły grające tradycyjną muzykę z Polski, Białorusi i Ukrainy, a także liczni tutejsi mieszkańcy, w tym przede wszystkim miejscowi Ukraińcy. Odbywają się pokazy tradycyjnego rękodzieła, można dobrze zjeść i wypić. A przede wszystkim – poczuć duch pradawnego święta życia, któremu pomimo wieków naporu chrześcijańskiej religii i kultury do dziś patronuje Kupała – stare, słowiańskie bóstwo płodności.

Noc Kupały w Dubiczach Cerkiewnych to nie tylko tajemniczy egzotyczny obrzęd, którym zachwycą się fani filmu Midsommar, ale przede wszystkim niezapomniany wieczór, w którym wyraża się duch Podlasia – wielokulturowej krainy na styku środkowej i wschodniej Europy.