Kościół Pokoju w Świdnicy

Potrzeba matką wynalazku (not macht erfiderisch) – to międzynarodowe przysłowie świetnie sprawdza się przy opisie Kościołu Pokoju w Świdnicy. To największa drewniana świątynia w Europie, wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wszystko zaczęło się od rygorystycznej polityki katolickich Habsburgów z Austrii, którzy rządzili w XVII wieku Śląskiem. Na mocy Pokoju Westfalskiego miejscowi protestanci otrzymali prawo do wybudowania trzech kościołów w całym regionie – poza murami miasta, bez wież i dzwonnicy, tylko z nietrwałych materiałów: drewna, piasku, słomy i gliny.

Na zewnątrz ogromna budowla z pruskiego muru przypomina stadninę lub stodołę, co też było spełnieniem oczekiwań władców – Kościoły Pokoju nie mogły przypominać świątyń. Nieoczywiste opakowanie skrywa równie niezwykłe wnętrze, które niczym w szekspirowskim teatrze wypełniają spiętrzone na sobie galerie i balkony. By sprostać potrzebom protestantów z całego regionu, Kościoły Pokoju zostały zaprojektowane tak, by mogły pomieścić jak największą liczbę wiernych. Świdnicki kościół mógł ich przyjąć aż 7,5 tysiąca – oczywiście na długo przed pandemicznymi obostrzeniami!

Można długimi chwilami wpatrywać się w kunsztowny barokowy ołtarz czy ambonę i przekonywać samego siebie, że są wystrugane z drewna, a nie wykute w kamieniu, jak wszystkie barokowe ołtarze na świecie. Całkowitą pewność daje dopiero obejście konstrukcji od tyłu, zobaczenie jej pustego wnętrza i metalowych połączeń pomiędzy drewnianymi elementami.

Szczególnie warto odwiedzić świdnicką świątynię w lipcu, kiedy odbywa się tam Festiwal Johanna Sebastiana Bacha. Imprezę zainaugurowano w 2000 roku z okazji 250-lecia śmierci kompozytora. Genialne partytury mistrza z Lipska, którego jednym z uczniów był kantor Kościoła w Świdnicy, Christian Gottlob Wecker, szczególnie pięknie niosą się w drewnianym wnętrzu świątyni. Znakomita akustyka wnętrza w połączeniu z udziałem znakomitości współczesnej sceny muzyki dawnej dają niezapomniany efekt.

Po zwiedzaniu warto zatrzymać się na kawę w przytulnej knajpce znajdującej się w starych budynkach gospodarczych, przy bramie wejściowej na teren kościoła. Drewniane podłogi budynku przyjemnie skrzypią, a kawiarniany sernik (ciasto z białego sera) czy szarlotka (ciasto jabłkowe – bliska krewna strudla) zostają na długo w pamięci.

Drugi, bliźniaczy Kościół Pokoju znajduje się niedaleko, w miasteczku Jawor.

Strona internetowa

Strona internetowa Festiwalu Bacha