Połoniny w Bieszczadach to symbol tych przepięknych gór. Rozległe, zielone łąki ciągną się kilometrami wzdłuż najwyższych wzniesień pasma.
Większość tych górskich łąk o unikalnych walorach krajobrazowych znajduje się w Karpatach wschodnich, znajdujących się w większości w Ukrainie i w Rumunii. Są one wyżej położone i rozleglejsze niż te znajdujące się w Polsce, ale połoniny bieszczadzkie także mają niepowtarzalny urok.
Połoniny – pochodzenie
Połonina to nic innego jak wysokogórska łąka, na której niegdyś były wypasane ogromne stada owiec należące do rdzennej ludności Bieszczadów, czyli Bojków.
Bojkowie to grupa etniczna pochodząca z terenów dzisiejszej Rumunii, wyznająca chrześcijaństwo obrządku wschodniego i mówiąca językiem zbliżonym do dzisiejszego ukraińskiego. Począwszy od XVII wieku Bojkowie przemieszczali się wzdłuż Karpat w poszukiwaniu nowych miejsc na założenie swoich osad.
Ponieważ ich głównym zajęciem był wypas bydła na górskich łąkach, tereny tych gór były dla nich wręcz idealne. Szczytowe partie zostały wykarczowane pod wypas, który trwał nieprzerwanie aż do 1947 roku i niesławnej decyzji komunistycznych władz. W wyniku przymusowych wysiedleń Bojkowie zniknęli z Bieszczad, a główną pamiątką po ich życiu na tych terenach są dziś właśnie połoniny.
Połoniny w Bieszczadach
Dwie najbardziej znane bieszczadzkie połoniny to Połonina Caryńska i Połonina Wetlińska. Na szczycie drugiej z nich znajduje się niewielkie schronisko, nazywane potocznie „Chatką Puchatka”. Połoniny znajdują się również w masywie najwyższej góry pasma – Tarnicy, gdzie ciągną się wielkimi łąkami w kilku kierunkach.
Grzbietami prawie wszystkich bieszczadzkich połonin biegną dobrze oznakowane piesze szlaki, w tym łączący wszystkie z nich Główny Szlak Karpacki (kolor czerwony).
Łąki najpiękniej prezentują się na wiosnę, kiedy łąki bujnie zakwitają trawami oraz na jesień, kiedy okrywają się kolorami rudy i purpury.
ZOBACZ REGION – BIESZCZADY
